Gdyby jąkanie było tylko tym, co widzimy i słyszymy, czyli powtórzeniem dźwięków, sylab, przedłużeniem dźwięków, to wystarczyłoby by, żeby terapia jąkania polegała na nauce technik poprawiających zaburzoną płynność. Niestety natura jąkania jest dużo bardziej złożona. Jąkanie może się wiązać z wieloma negatywnymi konsekwencjami dla osoby, która się jąka, a
dotyczą one uczuć, emocji, postaw, poczucia własnej wartości, co może ograniczać społeczne funkcjonowanie.
Wielu z tych rzeczy można by uniknąć, gdyby stosunek otoczenia, a szerzej społeczna świadomość na temat jąkania była odpowiednia. Światowy Dzień Świadomości Jąkania obchodzony corocznie w dniu 22 października to stanowczo za mało, więc bardzo cieszy mnie fakt, że jest coraz więcej konferencji poświęconych jąkaniu i innym zaburzeniom płynności mowy. Na początku marca odbyła się w Warszawie konferencja pt. „Odczulamy Jąkanie”. Zorganizowali ją studenci i przyznać trzeba, ze organizacja była na medal. Mnie osobiście ten tytuł zachwycił, ponieważ w trakcie Europejskiej Klinicznej Specjalizacji Zaburzeń Płynności Mowy którą właśnie robię – wielokrotnie rozmawialiśmy o ODCZULANIU JĄKANIA. Nasza konkluzja była jedna – należy odczulać zarówno osobę, która się jąka, (co dużo częściej jako terapeuci jąkania robimy), jak i jej otoczenie bliższe i dalsze (niestety tego nie robimy moim zdaniem wystarczająco dużo ), czyli uczyć, pokazywać, że niepłynność może czasami towarzyszyć mówieniu i jest OK! Wykład otwarcia poprowadziła dr Katarzyna Węsierska, która powiedziała wiele istotnych rzeczy na temat zmiany postaw wobec jąkania. To proces długi lecz w moim przekonaniu najważniejszy. Jest wiele do zrobienia. Cieszę się bardzo, ze mogłam być małą częścią tego przedsięwzięcia. Na zaproszenie organizatorów poprowadziłam warsztat na temat wieloaspektowej diagnozy małego dziecka, które się jąka.
To była bardzo udana sobota :).